او در آن لحظات پر از اضطراب، تنها به یک چیز فکر میکرد: کودکان. امینی گفت: «لحظهای که انفجار داشت اتفاق میافتاد فقط به این فکر کردم که خدایا بچهها چیزی نبینند، چون رسالت ما خوشحال کردن بچههاست.» این جمله به خوبی نشان میدهد که چطور در شرایط بحرانی، عشق و مسئولیتپذیری نسبت به مخاطبان، به خصوص کودکان، میتواند بر ترس و وحشت غلبه کند.
