استوری رایان شجریان در ورزشگاه برنابئو به یاد پدر
ده سالم بود که به تماشا‌ی بازی پرسپولیس و بایرن در ورزشگاه ازادی با پدر رفتم. هر وقت بازی رئال رو با پدر تماشا میکردیم، میگفتیم باید یک روزی با هم بریم برنابئو که از نزدیک بازی رو تماشا کنیم.
آن روز رسید.... آن روز رسید اما نشد که با هم در استادیوم باشیم و لذت ببریم.
عکسش رو بردم که یادی از قدیم کنم و جایش را خالی کنم. میدونم از اون بالا بازی رو دید... اما حقیقت این است.. حقیقت این است که چه برای اولین آهنگ، اولین آلبوم، برای اولین کنسرت،برای تولدت ها، برای عروسی و تمام موفقیت های زندگیم در کنارم نیست و اون بالاست....
چقدر زود دیر میشه...
ای کاش جور دیگه ای میشد که همه اینهارو در کنارش تجربه کنم.
اه از رفتگان بی برگشت..
زندگی به کامتان
رایان شجریان
