خواستم تا قبل اینکه ماه خرداد (ماه تولد من) به اتمام برسه، این پست رو بزارم.
مدت ها داشتم از به اتمام رسیدن یک چیزی ناراحتی می کردم.ترس، باعث میشه بخوای موقعیت رو کنترل کنی تا نتیجه حتما اونی بشه که تو فکر می کنی درسته! تا اینکه رسید به فوت کردن شمع تولدم.
اون شب یه لحظه بعد اش حس کردم، تا ۳۴ ساله گی تموم نشه، ۳۵ شروع نمی تونه بشه! یه هویی دید ام نسبت به تمااااااام از دست دادن ها عوض شد..
تو این مدت به این رسیدم که حتما باید یک چیزی تموم بشه، تا فرصت به یک شروع دوباره بده. حتی اگه اولش خیلی به نظر ترسناک باشه.
من فهمیدم همون هم درسته!
• تا انرژی و موقعیتی که تو الان توش هستی ، به هم نریزه و تخریب نشه، جا برای انرژی جدید نخواهد بود.
• خواستم بگم اگر دور و برت انگار هیچی دیگه سر جاش نیست خوشحال باش. پایان رسیدن هات رو قبول کن، تموم شدن ها رو جشن بگیر هر خداحافظی، به یک سلام جدید موقعیت میده هر رفتنی به یک آمدنی شانس میده و هر تموم شدنی ، یعنی یک شروع جدید . این یعنی‌تغییر ! این یعنی حرکت!
اینم بدون که چیزی که از تو و برای تو باشه هرگز از کنارت رد نمیشه، فقط باید زمانش برسه.
