جام آرزوه ، آتیلا حجازی: او یک شخصیت بزرگی داشت.

پشت چهره کاریزماتیکی که نشان می‌داد، قلب کوچک و مهربانی داشت و عاشق خانواده بود.

سعی کردم مثل پدرم باشم اما هرگز به او نمی‌رسم. پدرم خیلی وقت‌ها به مدرسه می آمد و با بچه ها فوتبال بازی می‌کرد.پدر من در اوج سلامت بود و ورزش می‌کرد و زمانی که متوجه بیماری او شدیم باورمان نمی‌شد و در عرض یک سال و نیم متاسفانه همه چیز تمام شد. من پست هافبک بود و عاشق دروازه‌بانی بود اما پدرم نگذاشت دروازه بان شوم گفت سخت است.

زمانی که استقلال بودم و پدر سرمربی بودند، فشار و حساسیتی که روی من بود، روی هیچ بازیکنی وجود نداشت.