چقدر خوبه که آدمها خودشون باشن ..
اگر زشتن، اگر زیبا،
اگر کوتاه، اگر بلند،
اگر چاق، اگر لاغر،
اگر سالم، اگر بیمار،
اگر مرد، اگر زن،
اگر جوون، اگر پابه سن،
اگر فقیر، اگر پولدار...
مهم اینه که آدمها، با خودشون، و با بقیه جامعه انسانی ، صادق باشن،....
ریا کاری و نقاب داشتن، بد ترین خصلتهاست...
دروغگویی زاییده همین نقابهای ریا کارانه ماست...
و همه اینها، ریشه در عدم عزت نفس و خود کوچک پنداری ما دارد...
هیچکس با پول .. خانه مجلل یا ماشین آنچنانی.. یا لباس فاخر و زیور الات... ارزشمند تر نمی شود
از قدیم الایام می گفتند: هرکه هرچه دارد از پر قنداقش با اوست... یا.. تا مرد سخن نگفته باشد، عیب و هنرش، نهفته باشد...... یا...( ای برادر، تو همه اندیشه ای.. مابقی خود استخوان و ریشه ای) همه چیز در درون خود ما، اصیل و ناب، نهادینه شده...
اگر از ذات وجودی مان به هر دلیل دوریم، باید به فطرت اصلی خود برگردیم.. اینگونه زیست بیشتر مارا به خدا نزدیک می کند، تا ریاکار بودن.... ...
خودمان را آنجور که هستیم، بی هیچ پیرایه ای ، باور کنیم.. و دوست بداریم.... و به دیگران با صداقت، نشان دهیم..
گوشمان پر باشد از بدگویی های یاوه سرایان...
که زشتی و .. کاش در قالبت می ماندی و مثل قدیم به روی خودت نمی آوردی و.... بد شدی و خجالت بکش و..... ✓✓خود واقعی ما، بمراتب ارزشمند تر از تصویری دروغین و غیر واقعی است که با توسل به چیزی، برای دیگران از خود می سازیم...
شجاعتی سترگ لازم است برای پاک کردن صورت خویش، از آنچه که نیستیم، و نیز... شجاعتی وسیعتر برای زدودن سیرت و روح و جسم، از زوائد وجودی
گاهی از پاک کردن، آرایشی غیر واقعی، و گاهی سخت تر از آن، زدودن نقش تکراری حضور در سالیان عمر.... ..
